مرا ببخش
که بغض هایم مدام آه می کشند
مرا ببخش
که چشمه امیدم جوشان نیست
مرا ببخش
که این اشک های قیمتی سر به زیر
گاهی جواب سر بالا می دهند
مرا ببخش
که راه عبوری
برای اجابت دعاهایم باز نکرده ام
مرا ببخش
که حجم غصه هایم فراگیر است
و جای تو در قلبم تنگ
مرا ببخش
که طاقتم طاق شده است
و صبرم ته کشیده است
مرا ببخش
برای همه غفلت های روزانه ام
همه طلوع های بی آدینه ام
و همه شب های بی شکرانه ام
مرا ببخش...
علیرضا زرقانی.7/8/92
خدایا شکرت
وقتی از کسی دوری
مگر می شود فاصله ها را بخشید
ساعت ها
قهوه سرد را در نگاهت می ریزی
میل خوردنت نیست
فقط تلخیش را با حسرت می خوری.
علیرضا زرقانی.21 مهر 92
