تدبّر می کنی یا نه ؟

الا آن که مسلمانی،
تدبّر می کنی یا نه ؟
در این آیات قرآنی،
تدبّر می کنی یا نه ؟

بیا ای فرد با ایمان،
تمسّک کن بر این قرآن
تو در این ذکر سبحانی،
تدبّر می کنی یا نه ؟

دعایت می شود قابل،
به یمن خواندن قرآن
در آن ساعات عرفانی،
تدبّر می کنی یا نه ؟

و تنها معجز حق است
که مانده یادگار از او
در این اعجاز نورانی،
تدبّر می کنی یا نه ؟

در آن جا که خدا گفته :
بخوان قرآن احمد را
در آن آیات وحیانی،
تدبّر می کنی یا نه ؟

تو را آگه کند آنگه،
که با چشم دلت بینی
درونش گنج پنهانی،
تدبّر می کنی یا نه ؟

در آنجایی که فرموده :
خدا با توست هر لحظه
در این الطاف رحمانی،
تدبّر می کنی یا نه ؟

در آنجایی که فرموده :
منم ربّ شما مردم !
در عشق و مهر یزدانی،
تدبّر می کنی یا نه ؟

پیمبرها فرستاده
که تا راهت کند معلوم
در این رحمت که می دانی،
تدبّر می کنی یا نه ؟

قیامت می شود برپا
و در آن جا عجب شوری ...
در آن ایاّم بحرانی،
تدبّر می کنی یا نه ؟

ره و رسم سعادت را
در این دنیا و آن دنیا
بیان کرده به آسانی،
تدبّر می کنی یا نه ؟

تمام علم و حکمت را،
کتابی کرده یکجا جمع
در این احکام عقلانی،
تدبّر می کنی یا نه ؟

بپرهیز از رفیق بد،
که ایمانت فرو ریزد
مکن اعمال شیطانی،
تدبّر می کنی یا نه؟

بخوان قرآن ولی اول
برای فهم و اندیشه
سپس در آنچه می خوانی،
تدبّر می کنی یا نه ؟

تو را این عمر کوتاه است
و آخر گریه و آه است.
تو قبل از این پریشانی،
تدبّر می کنی یا نه ؟

خدا باشد کنار تو،
و هر دم غمگسار تو
چرا در خویش زندانی،
تدبّر می کنی یا نه ؟

از این دنیا چه می خواهی،
مشو مغرور گمراهی
در این دوران طوفانی،
تدبّر می کنی یا نه ؟

مدارا می کنی با خود
که بی قرآن و تنهایی ؟!!
در این معنا چه می مانی ؟!
تدبّر می کنی یا نه ؟

خدا دادت امانت را
از آن بابت که نادانی،
چرا مانی تو ظلمانی،
تدبّر می کنی یا نه ؟

تحمّل نه، توکّل کن
که تا یاری کند باریّ
تفضّل های ایمانی؛
تدبّر می کنی یا نه ؟

تو را اخلاق پیغمبر،
تو را رفتار آن حیدر
دهد رسم مسلمانی،
تدبّر می کنی یا نه ؟

به جز خواندن چه می خواهد،
برای این چنین گنجی
بفهمیّ و بفهمانی؛
تدبّر می کنی یا نه ؟

اگر دارای ایمانی،
اگر محبوب قرآنی
اگر فرزند ایرانی،
تدبّر می کنی یا نه ؟

تشکر می کنی یا نه ؟
تفکر می کنی یا نه ؟
در این آیات قرآنی،
تدبّر می کنی یا نه ؟

شعر : رضا نباتی

امروز تقریبا  بعد از سه سال دوباره هوس کردم به وبلاگم سر بزنم و با دیدن آن یاد خاطراتم تازه شد.واقعیت اینه که با وجود ابزارهای جدید اطلاع رسانی  و گوشی های هوشمند وبلاگ و بلاگ نویسی تقریبا به حاشیه رفته و در فضای مجازی هم نمود کمتری دارد.ولی برای کسانی که دوره ای را به وبلاگ نویسی سپری کرده اند این فضا هنوز دوست داشتنی و خاطره انگیز می باشد.با تبریک سال نود شش به همه دوستان

آن روز
که کسی شبیه خودت
از راه سر رسید
یک اتفاق ساده
آنجا که باید افتاد
و به نوری فراگیر منجر شد

آن روز
دو نگاه موازی
به تلاقی نشست
و نیمکت خالی تعارف نشستن کرد

آن روز
که تو را در آیینه به تماشا نشستم
حس زاویه دار تو
با یک پنجره بغض
چه زیبا
ترانه را قناری می خواند

آن روز
که تقویم خاموش ما روی میز
از دنگ دنگ ساعت روی دیوار خسته بود
و ما تشنه یک صحبت طولانی
ابر اسمان زبان باز کرد
و زلالترین باران دنیا باریدن گرفت

آن روز
حال دریا آرام و آبی شد
و حال جنگل سبز و اسمانی
و با هم خندیدند

آن روز
که به هوای تو
از خود بیرون زدم
وقتی
تو را در هزار توی چشمانت ورق زدم
مهربانی ات قابل تحسین بود

آن روز
که تو را به خنده مهمان کردم
دل نمکینت عمیقا خندید


علیرضا زرقانی

 

صبح یک روز بهار

لب گلخانه یار

مادرم را دیدم

با خودش می خندید

 

گاهی هم لب می زد

حرف او با گل ها

ساده و روشن بود

پا به پا با گل ها

ساقه بالا می برد

تب گل ها را

حس می کرد

گاهی با عشق

نوازش می کرد

 ریشه و ساقه این گل ها را

او به اندازه عطرش عاشق بود

 

زیر اندیشه این گلخانه

به گلی برخوردم

تا ابد مهر و محبت می افشاند.

                             علیرضا زرقانی.24/8/93

برای خرید بلیط هواپیما می توانید به این سایت مراجعه کنید